کامپیوتر،آندروید،تبلت ،آیفون ،آیپد

مقدمه:

در گرگ و میش آسمان نگاه تو

 جایی

 میان سکوت و هیاهو

 کنار دلتنگی های مردانه ات

 دخترانه 

بکر

 ناب

 نابلد

 به بلندای داشتنت می نگرم 

یادم می رود کودکم 

یادت می ماند بزرگی

 نوآموز دلم

 در مکتب خانه ی دلت

 نه ترکه ی نگاهت را می بیند

 نه توبیخ لبانت را

 فقط دل می بندد 

به 

ضریح خاکستری چشمانت

 عاشق می شوم 

دل می سپرم 

دل می بازم

 و در کشاشکش این نبایدها

 به 

باید تو می رسم

 در گرگ و میش نگاه تو

رز صورتی ...

آغاز:

 دستام رو دور لیوان چینی سرامیک مشکی حلقه می کنم و می ذارم تا گرمای اون، انجماد دستام رو ذوب کنه. مثل تمام این پنج سال چشم می دوزم به اتاق خالی و پر از خیال طبقه ی دوم خونه ی رو به رویی. چشم می دوزم و خیره می شم و سعی می کنم یادم بیاد. سعی می کنم باور کنم از یادش نرفتم هنوز. سعی می کنم به خاطر بیارم که دلم کی و کجا به دام نگاهش افتاد؟ سعی می کنم بفهمم کِی میش نگاهم رو گرگ نگاهش درید و به مسلخ دوست داشتن برد؟ سعی می کنم بفهمم چقدر دوسش داشتم، سعی می کنم یادم بیاد اونم دوسم داشته؟ سعی می کنم و خسته از این همه تلاش باز برمی گردم به جایی که هر روز همسفر لحظه هاش تو خیال و یادآوریش می شدم. می بینم پرده کنار کشیده می شه و مردی با چشایی خاکستری و خندان و دلتنگ داره نگاهم می کنه، نگاهش می کنم و به وزش نسیمی حضور بودنش رو از دست می دم و اعتراف می کنم که بدجوری دلتنگشم. سرم رو بالا می گیرم و به یاد نگاهش مثل تمام این سال ها منتظر طلوع می شینم تا شاید با باز شدن نگاه خاکستری آسمون، دل بی قرارم قرار بگیره، دلی که هر طلوع و غروب کارش نشستن لب ایوان دل و نگاه به آسمونیست که تنها هم اسم و هم جنسِ رنگِ نگاه اونه. اون قدر خیره نگاهش می کنم تا تکلیفش روشن بشه و رنگ بگیره و من سیراب از عطش دلتنگی روزی از نو رو بدون کهنه ی نگاهش شروع کنم.